Aangehechte flessendop, e.a.

Kortjes: aangehechte flessendop, e.a.
      Bij mijn ochtendritueel hoort dat ik de koelkast opendoe, er de fles met grapefruit sap uithaal, aan mijn mond zet, en er een slok uit drink om mijn ‘naar roest en stront smakende mond’ te verfrissen. Vanaf nu wordt dat iets moeilijker vanwege de EU-richtlijn aan de fabrikanten om de dop onlosmakelijk vast te hechten aan de fles. Ik heb nog een oude, nu illegale fles, waar ik vandaag voor het laatst probleemloos â même la bouteille van gedronken heb, maar de nieuwe fles die voor morgen klaarstaat, is voorzien van een aangehechte dop. Dan zal ik bij het drinken moeten oppassen dat ik bij wijze van spreken het deksel niet op mijn neus krijg. Vervuilen wordt voor ons Europeanen hoe langer hoe moeilijker. Wie nu nog wil bijdragen aan de plasticsoep in het noorden van de Stille Oceaan zal zijn héle petfles, met dop en al, in zee moeten gooien. 

Gezond ontbijt
     Na het grapefruit sap, ben ik voldoende wakker om mijn onbijt klaar te maken: 5 gram canderel, 30 gram soya proteïnepoeder, 450 gram IJslandse yoghurt, een versnipperde appel, en 45 gram granola met cashewnoten en pompoenpitten. Dat eet ik echter niet allemaal in een keer op. De hoeveelheid die ik opeet wordt bepaald door de koffie die ik drink. Mijn yoghurtpreparaat smaakt nogal zoet, en dat moet ik voortdurend in evenwicht brengen met de bittere smaak van koffie. Als mijn tweede kop koffie op is, stop ik met eten. Dan is er nog genoeg over voor een middagmaaltje.
     Over dat evenwicht tussen de bittere en zoete smaak schreef Wouter Deprez laatst een geestig stukje. Hij stak de draak met de exotische trends van personal wellbeing. De Deense hygge met zijn televisiedekentje, de Zweedse fika met zijn koffie-uurtje. Hij vond er ter plekke zelf een uit: het Japanse akimori, waarmee je de tegengestelde krachten van bitter en zoet in evenwicht brengt. Dat is dus wat ik ’s morgens beoefen: akimori. Voor de rest van de dag stort ik mij op feng shui, ayurveda, reiki, shinrin-yoku, qigong, watsu, lomi-lomi en tummo. 

Groet
     Als je iemand wil groeten zonder woorden, kun je je hoed afnemen, of eventueel gewoon eens tegen de rand van die hoed tikken. Of je kunt met een hoofdknip te kennen geven dat je het bestaan van iemand valideert. Bij die knik gaat je kin naar beneden. Maar het kan ook omgekeerd. Je kunt hetzelfde effect bereiken door je kin lichtjes op te tillen. Kijk, dat is nu eens een zin die je in een bepaald soort roman zou kunnen gebruiken. ‘We tilden gelijktijdig onze kin op ten teken van groet.’