Frans Verhagen is een van de vaste leveranciers van anti-Trump opinies voor De Standaard. Laatst leverde hij twee stukken die elkaar in zekere zin tegenspreken. Het ene verscheen op 13 augustus en het andere op 20 augustus.
Neem zijn stuk van 20 augustus. De kop heeft de inhoud van het stuk goed weer: De Verenigde Staten zijn een politiestaat geworden. Dat is een veralgemening van een hele reeks maatregelen die in het stuk zelf worden opgesomd: inroepen van de noodtoestand, misbruik van wetgeving, gratie voor Capitoolbestormers, inzetten van National Guards, FBI-agenten en Customs Enforcement, negeren en aanvechten van gerechtelijke bevelen, vernietigen van de wereldhandel, chanteren van advocatenkantoren, universiteiten en bedrijven, voorstellen om het stemrecht voor vrouwen af te nemen, zuiveren van bibliotheken, vervangen van hoge ambtenaren, het hertekenen van musea, de ontmanteling van het onderwijs, enzovoort. Al deze punten zijn op zich ook veralgemeningen en op die grondslag wordt de president herhaaldelijk een ‘dictator’ genoemd en de VS een ‘dictatoriale politiestaat.’ Die laatste uitspraken zijn dus een veralgemening in het kwadraat.
Ik heb niets tegen veralgemeningen. Ik eis niet dat Verhagen elk van zijn veralgemeningen uitgebreid motiveert en nuanceert. Daarvoor zou hij telkens een boek nodig hebben. Ik heb ook begrip voor wat overdrijving in een column, maar dan neem ik voor mijzelf ook de vrijheid om uitdrukkingen als ‘ontmanteling van het onderwijs’ en ‘zodra er ergens protest opduikt zal daar de volgende noodtoestand worden afgekondigd’ met een korrel zout te nemen. En dat geldt ook voor het eindoordeel ‘dictatuur.’ Ik zou dat woord niet gebruiken voor een land waarin de pers dagelijks tientallen artikels publiceert die ongeveer hetzelfde beweren als Verhaegen.
Het eindoordeel ‘dictatuur’ is ook enigszins in tegenspraak - zoals ik al zei - met een eerder stuk van van Verhaegen van 13 augustus. Daarin schat hij de kansen hoog dat de Democraten de volgende verkiezingen winnen, waarmee een einde zou komen aan het Trump-tijdperk. Terwijl het eigene van een dictatuur nu juist is dat je een regering niét naar huis kunt sturen middels een verkiezingsoverwinning.
In dat stuk van 13 augustus geeft Verhaegen overigens heel wat wijze raad aan de Democraten. Ik citeer enkele losse zinnen.
De relatieve stilte van de Democraten is verstandig … Laat Trump maar Trump zijn …Sommige dingen zullen succesvol zijn, sommige niet* ... Laat mensen zelf vaststellen of en dat Trump 2.0 niet deugt … Profiteer ondertussen van Trumps sloopwerk … Positieve discriminatie kon wat realiteitszin gebruiken … We kunnen wel wat bureaus en ambtenaren missen … Politieke correctheid wás doorgeschoten … Wat minder regulering kan geen kwaad … Er zijn te veel futiele milieu- en omgevingsregels … Leer je mond houden over abortus. De kiezer weet al hoe de Democraten daarover denken. Laat het maar aan Republikeinen over om tegen abortus te zijn … Kiezers willen een beperkte toestroom aan de grenzen … Laat je geen cultuuroorlog opdringen.
Wijze woorden allemaal. Hoogstens zou je kunnen zeggen dat Verhagen er wat laat mee is. Je las dat soort adviezen al de de dag na Trumps verkiezingsoverwinning. Maar dat de Democraten ‘zich niet moeten laten afleiden door de puissant rijken’, zal voor veel Europeanen vreemd overkomen. Nochtans heeft Verhagen volgens mij gelijk. De slagzin tegen de one percent is misschien in de VS ontstaan, er hangt een on-Amerikaans intellectueel-elitair reukje rond. Zou de Amerikaanse blue collar zich, denk ik dan, niet meer op zijn gemak bij een plebejische miljonair, dan bij een tweeddragende professor die de sociale gelijkheid predikt?
En als ik nog één raadgeving mag toevoegen aan het adres van de Democratische strategen, bovenop de raadgevingen die Verhagen al gaf: noem de Verenigde Staten liever geen ‘dictatuur’. Verhagen mag dat gerust schrijven in De Standaard. De meeste lezers zullen instemmend knikken. Maar ik vermoed dat de doorsnee Amerikaan daar anders op zal reageren. Ik ken de VS niet goed genoeg om alles precies een plaats te geven, maar iedere keer dat ik, hier in Europa, lees dat de Europese Unie een dictatuur is, en Ursula von der Leyen een dictator, dan groeit mijn sympathie voor de Unie en voor Ursula. Terwijl er nochtans veel op aan te merken is.
Die Verhaegens en Soenensen ea papegaaien gewoon activistische krantjes als NYT en Wapo na +een aantal extreem linkse outlets als CNN. Vandaag in de Morgen een artikel van één of andere vlaamse toerist in Amerika over het hertekenen van de kieskaarten in Texas door de Reps. Eén en al copie van de dempie-hysterie. Uiteraard wordt niet vermeld dat de dems in het verleden hun staten zoas Calif., NY en Ilinois al tot het maximale in hun voordeel hertekend hebben. Dat heeft hen in het Congres een tiental zetels extra opgeleverd.. de reps gaan nu een tiental zetels extra ophalen door hetzelfde te doen in een aantal rode staten. De praatjes van Newscum dat hij nu hetzelfde gaat doen in Calif. zijn gewoon belachelijk, want de dems hebben de staat al maximaal in hun voordeel hertekend. Het zijn de dems die het meest neigen naar anti-democratische en totalitaire praktijken. Dems die republikeinen van autoritaire neigingen betichten, tis als een ezel die over andermans oren praat. Dit beestje is dan ook het symbool van de de dempartij.
BeantwoordenVerwijderen