Vaccinatie-ongeduld

      Waar het om vaccinaties gaat, ben ik een beetje ongeduldig. Begrijp mij niet verkeerd. Ik wil alle categorieën voorrang verlenen boven de mijne. Eerst de woonzorgcentra, dan het medisch personeel, dan de plus-zeventigjarigen, dan de leraren, politieagenten en kappers, dan de jonge festivalbezoekers en fitnessmensen, en als laatste de 65-jarigen. Dat is voor mij geen probleem. Als de uitleg een beetje goed in de oren klinkt, zal ik die graag aanvaarden. Geduld en berusting zijn mooie deugden.
     Peter Mijlemans in Het Nieuwsblad van vandaag is ongeduldiger. Zijn commentaarstuk heeft als titel ‘Tergend traag’. Daarbij stoort hij zich minder aan het huidige verschil in prikjes tussen de Verenigde Staten (4 miljoen), Israël en het Verenigd Koninkrijk (elk 1 miljoen) en België (700), maar aan het verwachte verschil tussen Vlaanderen en Wallonië tegen het einde van deze week: 6 610 tegen 11 550. Mijlemans spreekt wat voorbarig van een ‘blijvende vertraging in Vlaanderen,’ terwijl ik liever wat zou afwachten voor ik van ‘blijvend’ spreek. Maar ik begrijp zijn ongeduld.
     Ik heb mij in het corona-debat wat afzijdig gehouden, zonder veel partij te kiezen tussen de strenge en de soepele lijn. Ik geloofde wel niet in het ‘uitroeien’ van het virus, maar het strenge kamp had gelijk als het beweerde dat een spreiding van de besmettingen beter was voor de ziekenhuizen. Het soepele kamp had gelijk als het  beweerde dat we ons leven niet voor eeuwig-en-drie-dagen, zoals wij Vlamingen dat zeggen, kunnen laten afhangen van corona-smetvrees. Maar de termijn van eeuwig-en-drie-dagen is ondertussen, door de verschijning van de vaccins, behoorlijk ingekort. Ik wil een bezoek aan mijn ouders gerust nog even uitstellen. En ondertussen heb ik weinig aan te merken op onze bewindsvoerders die een koers probeerden te varen tussen Scylla en Charybdis. Het had beter gekund, zeker, maar had ík het beter gekund? En straks is het toch allemaal mosterd na de maaltijd.
     Anderzijds wil ik ook niet braver zijn dan Jezus zelf, die in de film van Mel Gibson met zijn stok een krachtige streep trok in het zand. Als Vlaanderen blijvend trager gaat vaccineren dan Wallonië, zal Jambon voor mij héél sterke uitvluchten moeten verzinnen. Als België blijvend trager gaat vaccineren dan andere Europese landen, stel ik Vandenbroucke en De Croo daar persoonlijk verantwoordelijk voor*. En als de Europese Unie uiteindelijk minder succesvol vaccineert dan Israël, het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten en misschien zelfs Rusland en grote delen van Azië en Zuid-Amerika, dan mogen Ursula von der Leyen en Macron en andere verantwoordelijken voor mij zo snel mogelijk uit hun ambt worden ontzet.    

  

 * Ik heb daarvoor de toestemming van Vandenbroucke zelf die in de Zevende Dag op 22 november voorspelde dat de vaccinatie in ons land ‘naadloos en snel’ zou verlopen. ‘Als dat niet lukt, moet u op mij schieten.’  Theo Francken bracht die uitspraak onlangs in herinnering (hier).