Sinds zijn laatste lezing aan de Gentse universiteit mogen we Bart De Wever nu ook een ‘goede Europeaan’ noemen. Meer bevoegdheden voor de Europese Gemeenschap vindt hij een ‘no-brainer’. Ik zal hem niet tegenspreken, want zaken als Oekraïne, de asielmigratie en de handelsoorlog kunnen inderdaad maar best Europees worden aangepakt. Er zijn daarbij drie problemen: de scheefgegroeide Europese bureaucratie en juristocratie, het democratisch tekort van internationale beslissingsniveaus, en de overheersing van een groen-links-liberale traditie.
Met die Europese bureaucratie werd indertijd flink de spot gedreven in de prachtige tv-reeks Yes, Minister (1980-1988). In de aflevering Party Games moet minister Jim Hacker de eer van Groot-Britannië verdedigen tegen de Brusselse pennenlikkers. Die hebben, onder druk van de continentale boeren, beslist dat de Britten hun worst geen ‘worst’ meer mogen noemen. De samenstelling voldoet niet aan de normen. De correcte naam zou zijn Emulsified High-Fat Offal Tube. Uiteindelijk komt er een compromis uit de bus: british saussage. Europees commissaris Maurice, een Fransman, proeft de woorden zijn tong: british sausage, saucisson anglais, salsicce inglese, britischer Wurst. Ja, dat klinkt goed.
Nu heb ik alles wat ik afweet van politiek geleerd uit Yes Minister, maar ik ben er altijd vanuit gegaan dat ik de overdrijvingen ervan in mindering moest brengen. En wat lees ik vandaag in De Standaard Online? Het Europese Parlement heeft zojuist, onder druk van de vleesindustrie, beslist dat een vegetarische worst voortaan geen ‘worst’ meer mag worden genoemd. Hier is de werkelijkheid veel erger dan de satire. In Yes Minister werd ten minste nog ruimte gelaten voor het compromis. Maar hier is er helaas geen plaats voor vegetarian saussage, saucisson végétarien, salsicce vegetariane, vegetarische Wurst.
* Ondertussen verneem ik dat De vegetarische slager zijn worst herdoopt heeft tot braadstaaf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten