Ik heb mijn stukje over de vorige islamistische aanslag in Brussel (zie hieronder) eens herlezen. ’t Is meer dan zes jaar geleden, maar ik moet er niet veel aan veranderen. Ik neem ondertussen lauwe baden in plaats van hete baden. Mijn angst voor messen is dezelfde gebleven en die voor vuurwapens is toegenomen, sinds ik begrijp dat een schot meestal dodelijk afloopt, in tegenstelling tot wat in films gebruikelijk is. En ik ben nog altijd meer bang van de sharia dan van af en toe een aanslag.
Ik zou vandaag mijn fatalisme van toen iets nadrukkelijker verwoorden en tegelijk ook meer nuanceren. Met 800.000 moslims in België kunnen we de mogelijkheid van jihadistische aanslagen nooit uitsluiten. Je zult in dat milieu altijd welk enkele honderden kandidaten vinden die voldoende ‘geradicaliseerd’ of ‘verward’ zijn, of die zich het leed van de Palestijnen zo aantrekken dat ze aan het moorden te slaan. Rechts mag vragen dat er steviger wordt opgetreden, en links mag hopen dat meer verdraagzaamheid zorgt voor minder geweld, veel verschil zal het op korte termijn niet maken.
Over een punt ben ik optimistischer geworden. Ik geloof dat er vandaag een grotere consensus bestaat om de immigratie – o.a. uit moslimlanden – drastisch te beperken. ’t Is helaas een Europese materie, dus het zal niet snel gaan, maar er is geen alternatief. Die gesloten grenzen kunnen het verschil maken tussen occasionele terreur, zoals we die nu kennen, en endemische terreur, die zoveel landen van het Zuiden teistert. Met een immigratie die verdergaat aan het huidige tempo zou het gevaar voor terreur, geloof ik, niet lineair, maar exponentieel stijgen.
Mijn stukje van zes jaar geleden: https://philippeclerick.blogspot.com/.../03/bommenvrees.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten