Bij enkele uitspraken van Abou Jahjah

      Van waar ik sta, is Abou Jahjah de laatste jaren gunstig geëvolueerd: minder radicaal, minder links, anti-woke. Maar hij heeft altijd aangegeven dat zijn standpunt rond de kwestie Israël-Palestina onveranderd gebleven is. Dat heeft hij onlangs herhaald na het beestachtige optreden van de Hamas-milities. Ik heb daar geen probleem mee. Mijn standpunt is ook niet veranderd.
      ‘Wij zijn,’ schrijft Abou Jahjah, ‘in het westen verdeeld over wat er in Palestina/Israël gebeurt. Laten we dit aanvaarden als een onderdeel van de vrijheid van mening en meningsuiting. Laten we het gesprek hier beschaafd en vreedzaam houden. Laten we elkaar beschermen ondanks de verschillen. Wij allemaal, Joden, Moslims, Christenen, Agnosten, Atheïsten, pro-Palestina, pro-Israël of neutraal.’
     Mee eens.
     Hij schrijft ook nog, in antwoord op een tweet van Geert Noels: ‘Ik ben tegen Hamas. Ik weiger echter om het verzet van een bezet en verpletterd volk te veroordelen.’ En daarvoor heeft hij een oude formulering heropgediept: ‘Free Palestine by any means necessary.’
     By any means necessary … wat hoort daar precies bij? Meestal bedoelt men militaire acties waarbij ook veel onschuldige burgerslachtoffers vallen. Dat is vreselijk, maar zo gaat dat in oorlogen. War is hell.  En tegelijk zijn er zelfs bij oorlogsvoeren bepaalde grenzen. Ik stel de vraag aan Abou Jahjah: een terroristische raid, met geen enkel militair doel, waarbij honderden burgers worden vermoord, vrouwen worden verkracht, en gijzelaars worden ontvoerd, hoort dat bij de ‘necessary means’? En hoort het triomfantelijk ten toon spreiden van die wreedheid op de sociale media daar ook bij?
     Zelf vind ik dat Israël zich best mag verdedigen ‘by any means necessary’, maar als Israëlische soldaten morgen een raid uitvoeren op de Gaza, kinderen en bejaarden vermoorden, vrouwen verkrachten, burgers als gijzelaars ontvoeren, en dat alles met hun mobieltjes filmen en op de sociale media plaatsen, dan zal ik dat niet goedpraten. Ik praat zelfs, als voorstander van een twee-staten-oplossing, het Israëlische nederzettingsbeleid op de Westbank niet goed.
     En dan, free Palestine? Is dat vandaag de dag geen gevaarlijke utopie? Je kon je veertig jaar geleden nog een liberaal-democratische staat Palestina inbeelden, met gelijke rechten voor joden en moslims? Maar vandaag? Eén Palestijnse staat, van de Jordaan tot aan de zee, zal in de praktijk een Hamas-staat zijn. Wat er ‘vrij’ is aan zo’n staat, is mij niet duidelijk. Joden-vrij misschien?
     ‘De emoties zullen oplaaien,’ schrijft Abou Jahjah nog, ‘met de beelden die uit Palestina komen en nog zullen komen.’ Ik geef toe dat mijn reactie bij de filmjes van de Hamas-milities nogal emotioneel van aard was. Ik haal hieronder drie stukjes aan die ik geschreven hebben in een meer serene gemoedsgesteldheid.

https://philippeclerick.blogspot.com/2021/05/israel-en-palestina-partij-kiezen.html

https://philippeclerick.blogspot.com/2021/05/ik-ben-opgegroeid-als-een-pro.html

https://philippeclerick.blogspot.com/2021/05/israel-palestina-10-principes.html