Waar staan rechts en extreemrechts in de hiërarchie van het Kwaad? Het antwoord van de linksliberaal en de radicaal-linkse op die vraag is verschillend. Voor de linksliberaal is extreemrechts het gevaarlijkst. Nochtans schrijven links-liberale journalisten van kwaliteitskranten soms meer stukken tegen N-VA dan tegen Vlaams Belang. Maar dat is dan ingegeven door de overweging dat Vlaams Belang toch al door het cordon sanitaire in bedwang wordt gehouden. De grootste vrees van de links-liberaal is dat N-VA het cordon zou doorbreken. Zo eenvoudig is het.
Maar voor de radicaal-linkse ligt het moeilijker. Als hij op een stemtest antwoordt, eindigt Vlaams Belang altijd hoger dan N-VA. De radicaal-linkse redt zich uit die netelige situatie door te wijzen op de ‘demagogie’ van extreemrechts, dat sociaal-economisch linkse programmapunten heeft, maar in de praktijk een rechts beleid nastreeft. Maar ook dat argument is niet waterdicht en Marc Reynebeau (DS 23 april) geeft dat ronduit toe. Hij stelt het rechtse Belgische beleid – met N-VA en MR – tegenover het extreem-rechtse Nederlandse beleid – met PVV. Het Nederlandse beleid streeft
naar sociale herverdeling, met meer koopkracht voor de laagste inkomens, zonder veel faveurs voor wie meer verdient. De sociale huren worden bevroren, energie wordt goedkoper, sociale toeslagen gaan omhoog, geplande btw- en accijnsverhogingen worden geschrapt, er komt extra geld voor wie werkloos of medisch arbeidsongeschikt is …
Zelf zou ik erop wijzen dat Nederland zich zo’n beleid kan veroorloven dankzij het sociaal-economisch rechtse beleid van de voorbije jaren. Hoe Reynebeau zich uit die situatie redt, kan de lezer te weten komen als hij de laatste bladzijde van De Standaard (23/4) consulteert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten