Symbolen in films

     Dankzij het Oostends Filmfestival hebben mijn vrouw en ik een aantal films gezien die nu pas in de zalen komen en in de kranten besproken worden. Ik lees meestal recensies vóór ik een film ga bekijken, maar nu is het dus omgekeerd.
     Vaak blijken de recensent en ik een andere film te hebben gezien. Ruben Aerts (DS 2/3) vond de Iraanse film The Seed of the Sacred Fig erg goed, vier sterren op vijf. Ik vond die film ook erg goed. Maar dan schrijft Aerts: ‘Symbolisch is de revolver die het hoofdpersonage in zijn bezit krijgt – het laat verzet toe, maar kan ook worden gebruikt om anderen te onderwerpen.’ Ik had die revolver wel gezien, maar dat die een symbool was, dat had ik dan weer niet gezien.
     Kijk, een revolver of een wegwaaiende hoed die af en toe en zonder aanleiding als Leitmotiv in beeld komt, daar wil ik desnoods een symbool inzien. Maar als die revolver een belangrijk plot-element is in het verhaal, vind ik zo’n symbolische interpretatie meer iets voor in een werkstukje dat een eerstejaarsstudent in de Letteren indient om zijn vlijt en goede wil te bewijzen. En dan staat elk pistool in elk verhaal wel symbool voor iets: voor verzet, voor onderwerping, voor agressie, voor veiligheid, voor valse veiligheid, voor meesterschap, voor dominantie, voor toxische mannelijkheid ...
     ‘Laß die heil’gen Parabolen,’ dicht Heine. Ik voeg eraan toe: ‘Und die heil’gen Symbole’.