Saturday Night Live is een Amerikaans sketchprogramma dat voor het eerst werd uitgezonden in 1975. Over de hectische sfeer die aan die eerste uitzending voorafging is nu een film gemaakt die op Netflix te zien is. In de spreadsheet waarin ik alle geziene films en reeksen noteer heb ik erbij geschreven: ‘de moeite waard om opnieuw te bekijken.’
Maar nu schrijft Sam De Wilde in De Standaard (8/4) een vernietigende kritiek op de film. De film is alleen grappig vindt hij voor mensen die de het sketchprogramma kennen.
Dat John Belushi geen bijenpak wilde aantrekken, is alleen maar leuk voor mensen die weten hoeveel legendarische staaltjes comedy de betreurde grappenmaker nadien in dat bijenpak afgeleverd heeft. En wie hem of zijn collega’s Dan Ackroyd en Chevy Chase überhaupt niet kent, heeft in deze film al helemaal niets te zoeken.’
Wat een rare recensent is toch die Sam De Wilde. Hij heeft blijkbaar wel de nodige voorkennis over het bijenpak van John Belushi, en toch vindt hij de film maar niets. Ik van mijn kant heb bij wijze van spreken nog nooit van John Belushi, Dan Ackroyd en Chevy Chase gehoord, en vind alles even prachtig. Er moet ergens iets fout lopen met zijn criterium.
Als De Wilde de film niet graag zag, wat zijn goed recht is, dan had hij toch dieper moeten nadenken over de reden waarom dat zo is. Of werd zijn pret bedorven door de gedachte dat ik geen pret aan de film kon beleven? Dan vergist hij zich. Ik kan alvast een reden geven waarom ik de film wél graag zag. Ik hou van films waarin mensen iets proberen te máken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten