'Links-progressief is leuker en warmer'

     De begenadigde boekenrecensent van Humo Joachim Stoop heeft op zijn FB-pagina een rubriek ‘Rare gedachten waar ik afzonderlijk geen mens mee durf lastigvallen maar gebundeld wel gewoon over jullie heen dump.’ De rubriek verschijnt maar af en toe en dat komt geloof ik omdat Stoop zijn rare gedachten streng selecteert, zodat alleen de beste worden opgenomen. 
     Zo buigt hij zich over de emoticons op FB. ‘Een vinkje ontbreekt,’ schrijft hij, ‘om te tonen dat je iemands comment hebt gelezen zonder die echt leuk te vinden of ermee akkoord te gaan.’ Veel van de vinkjes die ik plaats hebben een vergelijkbare betekenis: ‘Interessant genoeg om te lezen, maar ik ga niet noodzakelijk akkoord.’ 
     Over het lach-emoticon schrijft Stoop dat het zowel kan staan voor ‘welgemeende lol’ als voor ‘iemand vierkant uitlachen.’ Zelf kan ik op mijn communiezieltje zweren dat ik het lach-emoticon nog nooit voor uitlachen heb gebruikt. Het voordeel daarvan is dat ik zo’n emoticon van anderen onder mijn berichtjes ook altijd interpreteer als een welgemeende appreciatie van mijn poging tot humor.
    Stoop citeert ook een prachtige dialoog tussen zijn tweelingsdochters van vier. ‘Zeg raket.’ ‘Raket.’ ‘Je billen staan op internet.’ Wijzelf waren minstens acht voor we ons vermaakten met veel flauwere grapjes, zoals: ‘Zeg hoe laat is het.’ ‘Hoe laat is het?’ ‘Kwart van mijn bil, mijn horloge staat stil.’ 
     Ten slotte buigt Stoop zich over de kwestie van de politieke polarisatie. Hij meent dat links-progressieve mensen ‘gewoon echt veel gezelliger en leuker en liever en warmer zijn dan rechtsconservatieven. Ze weten het niet want ze vertoeven in andere kringen, maar het is gewoon zo.’ Ik zou kunnen tegenwerpen dat links-progessieven die met autosleutels op Tesla’s krassen ook niet zo gezellig en lief zijn, maar dat doet niet terzake want ik deel het vooroordeel van Stoop. Als ik moest kiezen met wie ik een maand op een van alle comfort voorzien afgelegen eiland moest doorbrengen, koos ik als gezel een links-progressieve Blue Stater. Maar als het een verlaten eiland zou zijn waar we zelf vuur moeten maken, een hut bouwen en vis vangen, dan koos ik een rechts-conservatieve Red Stater. Zelf heb ik namelijk twee linkerhanden.
      ‘Er zijn minstens twee dingen die ik niet begrijp,’ schrijft Stoop: stemmen op Trump en After Eight-chocola.’ Ik heb maar één keer een After Eight-chocolaatje – met muntsmaak –  geproefd, en ik vond het inderdaad niet lekker. Maar stemmen op Trump begrijp ik wel. Ik kijk naar de cowboys van Yellowstone en denk: ‘Allemaal Trump-stemmers’. Ik begrijp ook mensen die voor Kamala Harris stemden, of voor Biden, of voor Hillary Clinton. Ik begrijp woke studenten die een conservatieve professor met geweld de toegang tot de campus beletten. Ik ben er zelf zo een geweest. 
     Ik begrijp dat er egalitairen bestaan die meer herverdeling willen ook als je zwart op wit zou kunnen aantonen dat daardoor de armsten slechter af zullen zijn. Ik begrijp dat er mensen zijn die, als ze de kans kregen, Musk zouden neerschieten om de mensheid een dienst te bewijzen. Het enige wat ik niet begrijp is dat er mensen bestaan – en ze bestáán, en ze zijn niet dom, en ze zijn niet van slechte wil – die in de onhandige armgebaren van voornoemde Musk een Hitlergroet zagen. Wel heb ik alle begrip voor linkse satirici die het gebaar aangrepen om er grappen over te maken. Dát mogen ze doen, als ze het maar niet geloven.